2019NewYear

The New Year Message for 2019

The old year of 2018 has reached its last gasp. It is in its death throes. It will pass away and in one sense it will not
return. 2019 stands ready to take over. Of course the memories of 2018 will remain. They will remain in our memory but
much more importantly they will remain in the memory of our Creator. Nothing escapes His Memory. Every particle of
that year is fresh and permanent in His Memory, or you could say in His Eternal Knowledge.
But suppose that there were things we did, or events that have left their mark; a mark that is unwelcome to us for
various reasons. We want to be rid of that memory. We hide from it. We try to block it out of our mind. Still it lingers
there. What can we do?

We can of course bury it; decide we cannot face it and dig a hole for it. Rather like Cabil (Cain), the son of Hazrat
Adhem who murdered his brother Abil (Able). He was shown how to bury his brother by a bird sent as a sign by Allah.
This technique may work for a while but we know of course that in the end we will be faced with the reality of the act we
did.

The answer is given to us in the form of “Tauba” or repentance. Mostly people take tauba to be an act of remorse for
some particular deed. There is no harm in this of course but it is not what is meant by the Suﬁs when they speak of
Tauba. They are aware that Allah looks at His creation in two ways. One is with anger. It is said this is for seven days.
The other is with Mercy or Love and this lasts for eight days. As a matter of fact we look at our selves with these two
qualities or more usually with a mixture of the two. So we think some things we have done are good and some things are
bad. Tauba implies that ﬁrst we look at our life with God’s anger only. This is very hard to do. It is said that if God were
to apply His Justice without His Mercy no soul would remain alive. Still hard as it is we must look at ourself with His
Anger. We may take the best thing we ever did and we will ﬁnd it was really done from selﬁsh motives. We come to
realize we are hopeless we are a waste of space. If we were to die tomorrow the world would not be worse off. We want
to die but suicide or deliberate self harm is to blame out body for out acts, not out hearts or minds. The body did only
what we told it to. It is not its fault. What must die is not our body but our “self”. We must commit ourselves to a complete
change in our way of living. Now we must become true servants of Allah, not a slave of our lower self. Allah may test us
but if He ﬁnds us completely sincere He may decide to forgive us. His forgiveness is not just in those faults or bad acts
being forgiven, but in showing us that the worse deed we ever did was in fact His act and not our own. Thus he returns
to us our entire life. Every memory is now pure and holy. We do not feel shame in remembering anything because Allah
is now looking at us with the eye of His Mercy.
People complain to me that you speak often of Tauba, and it is true. The fact is however unless and until we experience
real Tauba we can make only limited spiritual progress. So I make no excuse for emphasizing this.
Still let us move on.

Now is the time to make a new commitment to improve our style of living. To become persons more acceptable to our
Creator. To be persons who serve not our self but others. Ali Baba of Konya once asked me what job I did. I replied that
at that time that I was a social worker. He said, “That is good the best service of Allah is the service of Mankind”. It is
true. Our Creator has no need of us or our service, but Mankind is in constant need. It may also be a kind of deﬁnition of
our humanity that it is always in a state of need, whereas Allah has no needs.
To help others then is to be a true servant of Allah. The question is asked “How to do that?” As a matter of fact “How” is
not a good question in spirituality, but people are people so let us make allowance and answer it a little. First we must
work hard to make ourselves pure. If we are not pure our actions and deeds will not be pure. They will be tainted by our
own impurity. So our obligation to others starts with our own purity. At the same time our purity appears to depend in
some ways on our actions towards others.

There appears to be no immediate solution to this dilemma, but we should understand that God or Allah is not absent in
whatever activity we do. There is a verse in the holy Quran which speaks of Allah being the witness to whatever part of
the holy book we are reading. It then says whatever task we are involved in with proper attention, God is our witness.
The struggle to resolve this dilemma is like a prayer for purity. In the end purity is the gift of Allah not the the product of
our effort. It is, however, a gift given when we have deserved it by our efforts.
Now we should review the last year.

It was a year of many and varied events as always. The ﬁrst notable event that comes to mind is the visit to Delhi and
Ajmer. A number of murideens came from Iran. We met at the house of Adil bhai in Defence Colony. Some murideens
had already arrived when Farhana and I reached there. Zaria had already taken them to the tomb of Hazrat Nizamuddin
Aulia, a great saint in the Chishti order. The murideens were Maryam Moghadam, Marjan and Anna from Shiraz; also
Yasi, Jeyran and Nargis from Kirman. There was also Maryam from Tehran. Gitty came from America and later Yahya
from Isfahan joined us in Ajmer. We took them on the wonderful new underground metro system to Qutub Saheb in
South Delhi. Despite our best efforts we were not able to get to the shrine of Hazrat Maqdum Saheb nearby. We did
however get to the shrine of Hazrat Nasiruddin Chirag of Delhi with whom the relics of the Chishti saints are buried. We
also visited Old Delhi and saw the shrines of Hz Sarmad, Hazrat Hari Bari Saheb and Hazrat Kalim Ullah. We also went to
Baqi Billah’s wonderful shrine. We were limited by time and early the next morning went on the Shatabdi fast train to the
holy city of Ajmer, arriving at the house of Nawob Saheb in the afternoon. Lunch was served in the dining room and
people were allocated rooms. We met Inaam Hasan the Sajjadanashin of Zahurmian at around ﬁve in the afternoon.
Together we all went to visit the shrine of Khwaja Saheb our real host. In the evening we celebrated Inaams birthday in
Nawob Saheb’s room. The following morning we went to visit Chilla. It is a hill overlooking the man-made lake of Anna
Saga. There Hazrat Khwaja Saheb stayed in a small cave before moving to the place where he is now buried. Chilla
means a place where the saint takes a retreat, usually for forty days and nights. After visiting the cave we went to the
marble shrine of the founder of the Gudri Shah order, Hazrat Saeenj Saheb. It is a few yards from Khwaja Saheb’s chila.
Nearby is the shrine of the successor of Saeenji Saheb. He is called Qazi Saheb. Going further up the hill we came to
the steps leading to the shrine of Nawob Saheb. It was sunny and warm. We paid our respects to the relic of Khwaja
Uthman Harooni which is at the head of Nawob Saheb’s shrine. We then paid respect to the Martyr of Islam, Hazrat
Hussain, at the Imam Bara. Finally we came to the shrine of my beloved spiritual guide Dr Zahurul Hasan Sharib. Like
other aspects of Chilla there have been many improvements made by Zahurmian’s successor Inaam Saheb, Still I
remember like yesterday when we watched Zahurmian’s body lowered in to the grave, though it was now over 20 years
ago.

We also at one time visited by invitation the school of Inaam and his wife Aminah; there we did zika and Nargis did
“turning”. She was given the traditional Suﬁ dress of the Mevlevi order by Gitty who had brought it from America. The
children performed various songs and dances for us. It is amazing how the school is growing both in the size of the
building and number of children. It is a good example of breaking the barriers between religions, class, and caste. Inaam
has said in the past to me that religion is not taught in the school only the morality espoused by Khwaja Saheb.

We returned to England to hold the Urs of Khwaja Saheb there. Maryam Moghadam and Yahya stayed on for the Urs in
Ajmer. Maryam stayed up until the birthday celebrations of Hz Ali. She received many blessings for this. Both she and
Yahya told me of how much they liked their stay there. Yasi gave a gift of a vacuum cleaner to the house. We also held
verbal zikr on various occasions though this is not the tradition of the Chishti order. Of course most people also visited
the inner sanctum of the shrine of Khwaja Saheb and offered ﬂowers there.
The Urs we also held in Zahuri Manzil in England. Bahar visited from Manchester with her family. We listened to Qwaali
sometimes till midnight. We got many blessings from this. There was a celebration with speeches and zikr in the local
mosque. Langar (Nazri) was distributed. We also held the poetry symposium in the “Better living” hall of Ritz in Shirley.

The Urs of Zahurmian we celebrate in England according to the western calendar. So on April the 8th and 9th very
shortly after Khwaja Sahebs Urs we also held this. Rabiah from Kirman the mother of Jeyran became a murid.
We had by then established a pattern of regular events on line and in Zahuri Manzil. On Sundays we held Zikr with
readings from the holy Qur’an; and after food there were sometimes other readings. We also held a regular Masnevi
groups on Wednesday evenings. It was read in English with Maryam Moghadam doing her wonderful translations into
Farsi for the on line Iranis. Regular attenders were Riaz, his brother Gulshan and Arshad, as well as Husam. On one day
a week there was also the Masnevi group of Maryam held in Shiraz. I would join this on line at the end and answer
questions about what had been learned by the group members. On Fridays an online Zikr group was held, often
attended by well over ten people. Of course there were the usual Urs of Saeenji Saheb, Qazi Saheb, Nawob Saheb and
also Nuri Baba and Ali Baba. In August and September I went to Konya with Jeyran and Nargis. We went to the house of
Nuri baba for Masnavi. Nargis recited the Neyname beautifully. We were taken down stairs to the place where Nuri baba
prayed. Later we were joined by Maryam, Yahya, Anna and the family of Nargis. We attended some concerts as well as
Sema for Mevlana’s Birthday Celebrations. During November Nargis had an exhibition in Kerman of her marvelous
photos of the Suﬁ dance. It was called Zahur. Yahya began a group for reading the Masnevi at his university and I would
link up at the end of it for a chat with members of the group.

During the year Nazanin, the sister of Nargis, became a muridin. Bahar had a beautiful daughter. Jamilah, the mother of
Nargis also became a muridin in December in Konya. At the same time Arif (Arash) became a murid. Also the sister of
Marjan who likes to be known as Maryam, took initiation. This message comes from wintry Konya. We took on a ﬂat for
several months here and about 20 murideens came to Konya despite the ﬁnancial difficulties in Iran. Some hitch-hiked,
some came by bus. A real testimony to Mevlana’s Love.

I don't doubt there is much from the year I have missed; the generosity and helpfulness of Halit for example, the
kindnesses of Abdullah and Tahir; the occasions of meeting with Essin and her respected brother, the head of the
Mevlevi order. Ibrahim from America we also met and had talks with. The Seb I Urus of Mevlana was a blessed occasion,
and having so many murids present including Luqman who lives in Jordan, was a blessing too. Because we have a ﬂat in
Konya at the moment many people were able to stay with us for short periods. In fact we had a sort of system so we did
not overﬁll the ﬂat.

Many people visited Zahuri Manzil or to the ﬂat in the Polygon. Abbas and Humaira and their family, Baby, Ali, Asif and
many others. Maryam from Shiraz continued work on her book about the saints of Shiraz. It is an important work and has
uncovered many saints in Shiraz. Nargis spent a whole week photographing them with Maryam’s help. Bahar and her
family made visits to the Zahuri Manzil in Southampton. It is not a short drive from Manchester but this did not stop her.
Such dedication is much to be admired. In the summer Yasi visited all the way from Kirman and stayed with us. We went
on many outings including to the Isle of Wight. Mostly the summer was hot everywhere including unusually England. We
visited the House of Lords in London to hear a speech of Bahar.
How to show gratitude for the many blessings of Allah during the last year? Only I think by living better in the the coming
year. Living better means living with the sense of Allah’s presence, not like pious maulvis, but quietly, gently, lovingly.
Cherishing the blessings of God in our heart and showing our kindness to the people we meet. The way of Love is not
isolation from people, it is to be in God’s Love but to be serving humanity.

May Allah grant to each and everyone of you His blessings and help during the coming year. May you walk always in the
light of His love and beneﬁcence. Amin.

رفت و به نوعی بر نخواهد گشت. سال سال٢٠١٨دپیام سال نو به آخرین نفس هایش رسیده و در بستر مرگش به سر میبر٢٠١٩
آن از بین خواهد رفت و به نوعی بر نخواهد گشت. سال سال٢٠١٨به آخرین نفس هایش رسیده و در بستر مرگش به سر میبرد ..
٢٠١٩ آماده است تا اوضاع را به دست گیرد. البته که خاطرات ٢٠١٨باقی خواهند ماند، آنها در حافظه ما ولی بسیار مهمتر از
آن در حافظه خالق مان باقی خواهند ماند. هیچ چیز از حافظه او جا نمی ماند. تمام جزئیات آن سال در حافظه یا میتوان گفت در
.آگاهی ابدی او تازه و دائمی خواهند ماند
اما تصور کنید که کارهایی بودند که ما کردیم و یا اتفاقاتی که اثری از خود برجای گذاشته اند، اثری که ما به دلایل مختلفی از
بودنش خوشحال نیستیم. میخواهیم از آن خاطره خلاص شویم، خودمان را از آن پنهان میکنیم. سعی میکنیم تا از ذهنمان بیرونش
کنیم، اما همچنان آنجا باقی مانده است چه میتوانیم بکنیم؟
البته میتوانیم آنرا دفن کنیم، تصمیم بگیریم که نمی خواهیم باهاش مواجه شویم و چاله ای برایش بکنیم. مثل قابیل پسر حضرت آدم
که برادرش هابیل را کشت. یک نشانه از طرف خدا آمد. که یک پرنده به او نشان داد چطور برادرش هابیل را دفن کند. این
.تکنیک ممکن است برای یک مدت جوابگو باشد اما میدانیم که در نهایت با واقعیت عملی که انجام داده ایم مواجه خواهیم شد
جوابي كه به ماداده شده در قالب توبه است. اكثر مردم توبه را به این معنا مي پندارند كه رفتاریست ناشي از پشیماني از عملي كه
اما این به منظور توبه ایی که صوفیان از آن صحبت می کنند نمی انجام داده اند. البته بر این برداشت هیچ ایرادي وارد نیست.
باشد. آنها آگاه هستند كه خداوند به دو گونه به خلقتش نگاه میكند. یك از دید خشم كه هفت روز است و دیگري از دید رحمت یا عشق
که هشت روز می باشد. ما در واقع با این دو ویژگی به خودمان نگاه میكنیم و اكثر اوقات با تركیبي از این دو. بنابراین فكر میكنیم
كه بعضي از كارهایي كه كرده ایم خوب و بعضي دیگر بد هستند. توبه بر این دلالت دارد كه ابتدا به زندگي مان از دید خشم خداوند
ً عدالت را بدون رحمتش اعمال میكرد هیچ جاني زنده باقي نمي

نگاه كنیم. که بسیار مشکل است. گفته شده كه اگر پروردگار صرفا
ماند. هرچند كه سخت است اما باید با خشم خدا به خود نگاه كنیم. امكان دارد كه بهترین عملي كه تا حالا انجام داده ایم را ببینیم كه با
انگیزه هاي خودخواهانه انجام شده. با ناامیدی متوجه می شویم که تا کنون تنها جایی را اشغال کرده ایم و اگر فردا بمیریم هیچ اتفاقي
ً آسیبي به خودمان بزنیم اینگونه فقط جسممان را مقصر

در دنیا نخواهد افتاد. مي خواهیم بمیریم ولي اگر دست به خودكشي و یا عمدا
تقصیر از او نیست. آنچه كه باید بمیرد رفتارمان دانسته ایم و نه قلب و ذهنمان. بدن فقط كاري را كه به آن گفته ایم انجام داده است,
جسممان نیست بلكه "خویشتن خویش" است. ما باید ّ متعهد شویم تا تغییر كاملي در نحوه زندگیمان انجام دهیم. اكنون باید بندگان حقیقي
ً كاملا صادق دریابد آنگاه ممكن است ما را ببخشد.

خداوند شویم و نه اسیر نفس مان. خدا ممكن است ما را امتحان كند ولي اگر ما را
بخشش او فقط شامل بخشیدن آن اشتباهات و اعمال بد نیستند بلكه به ما نشان مي دهد كه بدترین كاري كه كردیم هم در عمل او بوده
نه خودمان. بنابراین او كل زندگیمان را به ما برمي گرداند. همه خاطرات اكنون پاك و منزه شده اند. ما دیگر از یاداوري چیزي
احساس شرمساري نمي كنیم چونكه خداوند اكنون با دید رحمتش به ما نگاه میكند. مردم به من ایراد می گیرند كه شما خیلي در مورد
پیشرفت معنوي محدودي توبه صحبت میكنید و این البته درست است. حقیقت این است كه تا زماني توبه حقیقي را تجربه نكرده ایم,
. مي كنیم. .این دلیل تأکید من بر ضرورت توبه است
.بگذارید پیش برویم
که بیشتر مورد قبول پروردگارمان باشیم. به فردی اکنون وقت آن است که یک تعهد جدید برای بهبود سبک زندگیمان ایجاد کنیم,
که در تبدیل شویم که به دیگران خدمت میکند نه به خود. علي بابا قونوي یكبار از من پرسید كه شغلم چیست. گفتم مددکار اجتماعی,
آن زمان شغلم بود.
خالق ما هیچ نیازي به ما یا خدمت ما ندارد، ولي بله درست است. .”خوب است بهترین خدمت به خدا خدمت به خلق خداست“ او گفت
ً محتاج است. حتي میتوان ّ بشریت را اینگونه تعریف كرد كه همیشه محتاج است در حالیكه خداوند بي نیاز است
.انسان دائما
كمك به دیگران یعني بنده حقیقي خداوند شدن. سوال اینجاست كه "چگونه مي شود این كار را انجام داد". در واقع "چگونه" پرسش
پس بگذارید این را در نظر گرفته و قدري پاسخ دهیم. در ابتدا باید سخت تلاش خوبي در ّ تصوف نیست اما به هرحال مردم انسان اند,
كنیم تا خود را خالص كنیم. اگرخالص نباشیم كردارمان هم خالص نخواهد بود. آن نیز آلوده ناخالصي مان مي شود. بنابراین خدمت ما
نسبت به دیگران با پاكسازي خودمان شروع مي شود. در عین حال, .ما برای پاکسازی خود محتاجیم که به دیگران کمک کنیم. و
یک راه این كه باید خودمان را پاک کنیم و تا پاک نباشیم نمیتوانیم به طور کامل به دیگران کمک کنیم, راه اینجا به دوراهی میرسیم,
دوم این که ما برای پاکسازی خودمان باید به دیگران کمک کنیم. در این صورت به نظر میآید که راه حلی فوری برای این مسئله
که هر وجود ندارد، اما ما باید این را بدانیم که خداوند هیچگاه غایب نیست در هر آنچه که انجام می دهیم. در قرآن آیه ای است;
در ادامه میگوید که هر کاری که در آن با حواس و توجه کامل بخشی از آن کتاب مقدس را که بخوانیم خداوند شاهد ماست.
ً خلوص هدیه ایست از جانب

مشغولیم، خدا شاهدمان است. کوشش برای حل آن دوراهی همانند دعایی برای پاکسازي است. نهایتا
خداوند نه نتیجه تلاشهای خودمان. با این همه هدیه ایست که هنگامی که با تلاشهایمان لیاقت دریافتش را به دست آورده باشیم،
.اعطا مي شود
.اکنون سال گذشته را مرور میکنیم
مثل همیشه سالی پر از اتفاقات مختلف بود .اولین اتفاق قابل توجه که در نظر میاید، دیدار از دهلی و اجمیر بود. تعدادی مرید از
ملاقات کردیم. وقتی که من و فرهانا به آنجا رسیدیم، colony Defence ایران آمده بودند. ما آنها را درخانه آقای عادل در
یکی از بزرگان سلسله چشتیه بعضی از مریدان پیش از ما رسیده بودند. زاریا آنها را به زیارت مزار حضرت نظام الدین اولیا,
برده بود. مریدان مریم مقدم، مرجان و آنا از شیراز و همچنین یاسی، جیران و نرگس از کرمان بودند. مریم از تهران هم بود.
.گیتی از آمریکا آمد و یحیی از اصفهان هم در اجمیر به ما ملحق شد
ما آنها را با متروی مدرن به مزار قطب صاحب در جنوب دهلی بردیم. علیرغم تلاشمان نتوانستیم به مزار حضرت مقدوم صاحب
که در همان نزدیکی بود برویم. با این وجود توانستیم به مزار حضرت نصیرالدین چراغ دهلوی برویم، كسي كه خاطرات اولیاي

چشتي با او دفن شد. ما همینطور به دهلی قدیم رفتیم و مزار حضرت سرمد، حضرت هری باری صاحب و حضرت کلیم االله را
دیدیم. به مزار زیبای باقی باالله رفتیم. وقتمان محدود بود.
بعدازظهر رسیدیم به خانه نواب صاحب. ناهار در سالن صبح زود روز بعد با قطار سریع السیر به شهر مقدس اجمیر رفتیم.
سجاده نشین ظهورمیان را حدود ساعت۵بعدازظهر ملاقات غذاخوری سرو شد و اتاقها به افراد تحویل داده شد. ما اینام حسن ,
کردیم. همگی باهم رفتیم به زیارت حرم خواجه صاحب که میزبان واقعی ما بودند. بعد از آن تولد اینام را در اتاق نواب صاحب
Ana جشن گرفتیم. صبح روز بعد به دیدن چله گاه خواجه صاحب رفتیم. آنجا یک تپه ای است مشرف به دریاچه مصنوعی
که حضرت خواجه صاحب قبل از جابه جایی به مکانی که درحال حاضر مزارشان است آنجا در یک غار کوچک مانده .sager
بودند. چله یعنی جایی که عارف ً معمولا برای چهل شبانه روز گوشه نشینی میکند. بعد از دیدن غار به حرم مرمری بنیانگذار
سلسله گدری شاهی حضرت ساینجی صاحب رفتیم که چند متری با چله گاه خواجه صاحب است. در همان نزدیکی مزار قاضی
.کمی بالاتر به روی تپه به پله هایی رسیدیم که به مزار حضرت نواب صاحب راه میبردند صاحب جانشین ساینجی صاحب است.
هوا گرم و آفتابی بود. ما به آثار و یادگاری های خواجه عثمان هارونی که در بالای سر مزار نواب صاحب بودند ادای احترام
کردیم. همچنین به مدلی از مزار امام حسین شهید اسلام که در آنجا بود ادای احترام کردیم. سرانجام رسیدیم به مزار مرشد محبوبم
دکتر ظهورالحسن شریب. مثل بقیه بخشهای چله، بهسازی های بسیاری توسط جانشین ظهورمیان اینام صاحب صورت گرفته
است. با اینکه بیش از بیست سال گذشته اما برای من انگار دیروز بود زمانی که شاهد گذاشته شدن جسد ظهورمیان در خاک
.بودیم
ما همینطور یکبار به دعوت اینام و همسرش امینه از مدرسه دیدن کردیم، آنجا ذکر گفتیم و نرگس با لباس تصوف مولویه که توسط
گیتی از انگلیس به او اختصاص داده شد سماع کرد. بچه ها برای ما آهنگها و رقصهای متنوعی اجرا کردند. خیلی شگفت انگیز
است که مدرسه هم از نظر اندازه ساختمان و هم تعداد بچه ها دارد رشد میکند. این مثال خوبی است از شکستن موانع بین ادیان،
طبقه اجتماعی و قبیله ها. اینام به من ً قبلا گفته بود که در مدرسه دین تدریس نمیشود بلکه فقط اخلاقیاتی که خواجه صاحب به آن
.عقیده داشت تدریس میشود
مریم مقدم و یحیي براي عرس اجمیر ماندند. مریم تا تولد حضرت علي آنجا ماند. او بركات بسیاري براي این دریافت كرد. او و
یحیي به من گفتند كه از اقامت در آنجا بسیار احساس رضایت داشته اند. یاسي یك جارو برقي به خانه هدیه كرد. ما چندین مرتبه
مراسم ذكر لفظي برگزار كردیم هر چند كه در سلسله چشتیه این زیاد مرسوم نمي باشد. افراد داخل جایگاه حرم خواجه صاحب را
.زیارت كردند و گل آنجا بردند
ما همچنین عرس را در ظهوري منزل در انگلیس برگزار كردیم. بهار و خانواده اش از منچستر آمدند. ما گاهي اوقات به قوالي گوش
میدادیم تا پاسي از نیمه شب. از آن بركات بسیاري نصیبمان شد. یك جشن با سخنراني و ذكر در مسجد محلي برپا شد. نذري پخش
.شد. ما همچنین یك نشست شعر در تالار ریاض "زندگي بهتر" در شرلي برگزار كردیم
در تاریخ هشتم و نهم آوریل به فاصله كوتاهي بعد از عرس در انگلیس عرس ظهورمیان را بر اساس تقویم میلادي جشن میگیریم,
.خواجه صاحب آنرا هم برگزار كردیم. رابعه مادر جیران از كرمان مرید شد
ما تا آن موقع روال مرتبي از برنامه هاي آنلاین را در ظهوري منزل برقرار كردیم. یكشنبه ها ذكر داشتیم و قرآن خواني و بعد از
ً كتابهاي دیگري هم خوانده میشد. ما همچنین گروه مثنوي خواني چهارشنبه عصرها را برپا میكردیم. مثنوی به

صرف غذا گاها
انگلیسي خوانده میشد همراه با ترجمه فوق الهاده مریم مقدم به فارسي براي ایراني هاي آنلاین. حاضرین همیشگي ریاض بود و
برادرش گلشن و ارشاد و همینطور حسام. همچنین یك روز در هفته گروه مثنوي مریم در شیراز برگزار میشد. من در آخر وقت
بطور آنلاین به آنها مي پیوستم و به سوالاتشان در رابطه با آنچه كه توسط اعضا گروه آموخته شده بود پاسخ میدادم. روزهاي جمعه
.گروه ذكر آنلاین با حضور بیش از ده نفر تشكیل مي شد
البته همچنین عرس هاي ساینجي صاحب، قاضي صاحب، نواب صاحب و نوري بابا و علي بابا رو هم داشتیم. در ماه اوت و سپتامبر
من به همراه جیران و نرگس به قونیه رفتیم. ما براي مثنوي خواني به خانه نوري بابا رفتیم. نرگس ني نامه را به زیبایي خواند. ما را
به عبادتگاه نوري بابا در زیرزمین بردند. مدتي بعد مریم، یحیي، آنا و خانواده نرگس به ما پیوستند. ما به تعدادي كنسرت و همچنین
سماع براي مراسم تولد مولانا رفتیم. در ماه نوامبر در كرمان نرگس نمایشگاهي داشت از عكسهاي فوق العاده اش از رقص
صوفیانه. این نمایشگاه ظهوري نام داشت. یحیي یك گروه براي مثنوي خواني در دانشگاهش شروع كرد و من در آخر جهت صحبت
. با اعضاي گروه به آنها ملحق میشدم
در طي سال نازنین خواهر نرگس نیز مرید شد. بهار دختر زیبایي به دنیا آورد. جمیله مادر نرگس هم در ماه دسامبر در قونیه مرید
در همان زمان عارف (آرش) نیز مرید شد. همچنین خواهر مرجان كه دوست دارد به عنوان مریم شناخته شود بیعت كرد. این شد.
پیام از قونیه زمستاني میاید. ما اینجا آپارتماني را براي چند ماه اجاره کرده ایم و حدود بیست مرید با وجود مشكلات مالي ایران براي
عرس مولانا به قونیه آمدند. بعضي ها "هیچ هایك"(سواري مجاني)كردند و بعضي با اتوبوس آمدند. كه این گواهي ست حقیقي به
.عشق مولانا
شك ندارم كه بسیاري از آنچه را كه در طي سال گذشته بود از قلم انداخته ام، براي مثال از خود گذشتگی و كمكهاي هالیت، محبت
هاي عبداالله و طاهر، ملاقات با اسین و برادر محترمش كه در رأس فرقه مولوي میباشد. ابراهیم از آمریكا را هم ملاقات كردیم و
.باهم گفتگو داشتیم
و حضور لقمان كه در اردن زندگي میكند خود نیز شب عرس مولانا فرصت پر بركتي بود و اینكه تعداد زیادي مرید حضور داشتند,
.نعمتي بود. چونكه ما در حال حاضر یك آپارتمان در قونیه داریم افراد بسیاري میتوانستند نزد ما براي دوره هاي كوتاه مدت بمانند
افراد زیادی مانند عباس و حمیرا و خانواده شان، بیبی، علی، آصف و خیلی های دیگر.به ظهوری منزل یا آپارتمان در پولیگان سر
.زدند
مریم شیرازی کار بر روی کتابش در مورد عرفای شیراز را ادامه داد. این کار مهمی است و بسیاری از بزرگان شیراز را
.معرفی نموده. نرگس با کمک مریم یک هفته را صرف عکاسی از مقابر آنها کرد
بهار و خانواده اش دیدارهایی داشتند از ظهوری منزل در ساثهمپتون. از منچستر تا آنجا با ماشین مسافت کوتاهی نیست اما این او

را از آمدن به آنجا باز نداشت. چنین فداکاریی بسیار قابل تحسین هست. در فصل تابستان یاسی تمام راه از کرمان آمد و با ما ماند.
ما به گردش های زیادی رفتیم از جمله جزیره وایت. تابستان اکثرا همه جا بسیار گرم بود از جمله انگلیس که به شکل
.غیرمعمولی گرم بود. ما به مجلس اعیان (لردها)در لندن رفتیم براي شنیدن سخنراني بهار
چگونه میتوان شكرگزار این همه نعمتي بود كه خداوند طي سال گذشته داده است؟ به نظرم تنها با بهتر زندگي كردن در سال جدید
اما بی قیل و قال به آرامي و مي شود این كار را كرد. زندگي بهتر یعني زندگي با حضور خداوند در همه حال، نه مثل زاهد.
رحمت هاي خداوند را در قلبمان گرامي داشته و به افرادي كه ملاقاتشان میكنیم مهرباني نثار كنیم. راه عشق راه انزوا از عاشقانه,
مردم نیست بلكه بودن در عشق خداست ولي با خدمت كردن به ّ بشریت. انشاالله كه خداوند به تك تك شما رحمت و یاري اش را در
سال جاريآمینبردارید.